Zlata WALDBERG-DAWIDZON 

  
Our names are Anna, Kaja, Judyta, Kacper and Katarzyna. We are students in the literature stream at the Lyceum Międzynarodowego Liceum “Paderewski” High School in Lublin, Poland. Our history teacher, Anna Nadolska, encouraged us to participate in the “Convoy 77” project.  
 

History of the Jews in Lublin

The history of the city of Lublin, which has been home to a Jewish minority for centuries, is closely linked to this community. Over time, the city has become a symbol of the rise of Hebrew culture and Orthodox Judaism. This is why it has often been called the “Jewish Oxford” or the “Jerusalem of the Kingdom of Poland”. From the end of the 19th century onwards, the Jews themselves began to see themselves as a minority community on a national scale, rather than as an isolated group belonging to a different religion. From then on, they became an active part of the Lublin society. The first Jewish schools were opened, as well as many other facilities serving the Jewish population, including the fully equipped hospital on Lubartowska Street and the orphanage on Grodzka Street. However, Jewish culture did not really take off in Lublin until 1915, when the city came under Austro-Hungarian rule. The invaders’ benevolent attitude encouraged Jewish involvement in the local community and, as a result, in 1916 the first Jewish monthly magazine in Polish, Myśl Żydowska (Jewish Thought), was published. A number of cultural institutions were also founded, such as Jakub Waksman’s amateur theater and the first public library. In addition, 15 private Jewish schools operated in the city and Jews began to participate actively in the deliberations of the City Council. In 1931, the Jewish population of Lublin already numbered 38,935 and their cultural development was in full swing. New sports, cultural and educational centers were created, headed by the prestigious and modern Yechiva Chachmei Lublin Rabbinical School, opened in 1930 on the initiative of Rabbi Meïr Shapiro. At the time, there were nine Jewish political parties in Lublin, offering young people the opportunity to become involved in social life. The Jewish press also flourished, with the addition of two new Yiddish-language publications: the Lubliner Tugblat (Lublin Diary) and the weekly Lubliner Sztyme (Voice of Lublin). Young people increasingly aspired to assimilate into the Polish community, making their culture an integral part of our city’s history.
 
 

Family tree

Zlata’s family tree, which we reconstructed from archived documents. 

2. Birth certificate

Thanks to the generous assistance of the archivist, we were able to find Zlata Waldberg’s birth certificate as part of archive no. 1753.  
Through our work on the project, we were able to obtain information about the rules and customs of the Jewish community, for example that the registration of Jews’ marital status was a two-step process. First, the rabbi performed religious ceremony and registration, and then clerk at the town hall registered the marriage officially. 
 
It was the year 1914, in spring, when flowers were in bloom everywhere. It was the 2nd or the 15th of April. Before the First World War the Kingdom of Poland used two calendars, Julian and Gregorian, in its official documents, hence the 12-day difference. In a house at 101, Grodzka Street, a child was born, a girl called Zlata, named after her maternal grandmother. The street no longer exists today under the same name, but if we continue towards the Grodzka Gate, we can still find a building on the corner near 2 Zamkowa Street, which is probably the same one.  
 

3. Parents

Zlata’s parents were Waldberg Symcha and Sura Ita Wegsztajn. 
We were able to find the birth certificate of Symcha Waldberg (P.J. No. 4). He was born on August 12/24, 1882, in house No. 551. His parents were Icek and Estera Micenmacher. We also managed to obtain their marriage certificate: they got married on August 20 / September 1, 1881 (Attachment No 8). Sura’s parents were called Icek and Zlatta Band. Zlata’s father was a hatter.
 

4. Schooling

Unfortunately, we were unable to find out anything about Zlata’s education because Jewish school records no longer exist. We had hoped to learn something from the records from Lublin’s public schools, but they were sent to the archives department in very poor shape. Among other things, the daily roll call registers and class lists were missing. The chances of retrieving such information were therefore negligible. 
 

5. Marriage certificate

The exact date is unknown, but the marriage probably took place in the years 1930-1936. Two young people in love, Zlata Waldberg and Cadok Dawidzon, got married. It is possible that they did not declare their relationship, which was a common occurrence in the Jewish community, or that they got married in France, because all trace of the marriage certificate seems to have been lost.  

6. Population registers

Unfortunately, Lublin’s pre-war population registers, which were called “books of the permanent population”, no longer exist. They were destroyed during the bombing of the city during the Second World War. In the archives we find only partially salvaged registers from the 19th century, opened in the years 1839-1840 and in 1865, where the inhabitants of Lublin were registered until about 1890.
Icek Wolberg, Zlata’s grandfather, who was a shoemaker, lived in house No. 454.
In the 19th century, a house numbering system, where houses were assigned a “Police Number”, was introduced. According to the new numbering system, it became 27, Ruska Street. 

7. Departure for France

We consulted records of passports issued in the years 1925-1929 and 1932-1939 (records for the years 1930-1931 are missing), as well as passport applications, few of which were kept.
We found neither Zlata nor her husband in them. They may have left before 1925 or in the years 1930-31. 

8. Life in France

Information about Zlata’s life in France was gathered by students of the René Goscinny French High School in Warsaw. Additional information about the arrest of Zlata and her husband was provided by Mr. Serge Jacubert.  
Before the war, Zlata lived with Cadok in the city of Lyon, where Cadok rented an apartment from 1937 to 1944 at 28, rue de l’Annonciade (P.J. 5 and 6). It appears therefore that Cadok left for France before 1937. Zlata was a shopkeeper, buying and selling various small items. This was not her only occupation, however, as she also worked as a typist.  
 
 
On June 22, 1944, the couple heard someone knocking on the door of their modest apartment in Lyon. Gestapo agents entered their building in search of conspirators or resistance members working against the German occupiers. They were Rywka Skorka, whose French name was Régine Jacubert, and her brother, Yerme Skorka.
According to the information in their possession, there should have been a conspirator present in the building where the Dawidzons lived. The Germans searched the entire apartment building, but they found nothing and no one connected to the Resistance. However, this did not prevent Zlata and Cadok from being arrested, even though there were no pending legal proceedings against them at the time. The couple was separated, and Zlata was interned at Fort Montluel on June 22, 1944, then held at Drancy from June 30 to July 31, 1944, when she was deported. On August 3, 1944, she arrived at Auschwitz, where she remained until the end of October 1944. The last place in which she was detained was Kratzau, where she remained for another six months until May 11, 1945. On that day, the camp was liberated and, together with some other prisoners, she was released. Zlata Dawidzon had managed to survive in the concentration camps. She then decided to return to France. Some after the war, in 1951, she applied for the status of political internee. The answer was a long time coming. She did not receive confirmation of her status until three years later, on March 20, 1954. Then, on August 2, 1954, she received an allowance based on the status having been granted. From the reply to the Director of Litigation, Civil Status and Research by the Interdepartmental Director of Veterans and Victims of War, dated April 1953, we learn that Zlata had been arrested because she was a Jew. In 1973, in accordance with the law at that time, Zlata received compensation from the Federal Republic of Germany. After the war, Zlata and Cadok settled in Paris, at 32 rue Blancs-Manteaux, in the 4th district.
   

Attachment No 2 – Town plan of Lublin, dated 1912  

  Attachment No 3 – The Rabbi’s book, showing the record of Zlata’s birth

Attachment No 4 – Birth record of Symcha Waldberg, Zlata’s father, in the Rabbi’s book of 1882 

Attachment No 5 – The building at 28, rue de l’Annonciade, where Zlata Dawidzon and her husband lived and were arrested.

Attachment No 6 – The building at 28, rue de l’Annonciade

Attachment No 7 – The “book of permanent population” 

Attachment No 8 – Marriage certificate of Zlata’s grandparents on the paternal side, Icek and Estera-Zlata.. 

Contributor(s)

Anna, Kaja, Judyta, Kacper et Katarzyna de la filière littéraire au Lycée Międzynarodowego Liceum « Paderewski » à Lublin, sous la direction de l’enseignante d’histoire, Anna Nadolska.

[:pl]

Zlata DAWIDZON, z domu WALDBERG

Nazywamy się Anna, Kaja, Judyta, Kacper i Katarzyna. Jesteśmy uczniami Międzynarodowego Liceum Paderewski w Lublinie, gdzie uczymy się na profilu humanistycznym. Nasza nauczycielka historii, Anna Nadolska, zachęciła nas do udziału w projekcie „Konwój 77”.

Historia Żydów w Lublinie

Lublin od wieków zamieszkiwany był przez mniejszość żydowską, a jego historia jest bezpośrednio powiązana z tą społecznością. Na przestrzeni lat stał się symbolem rozwoju kultury hebrajskiej i żydowskiej ortodoksji. Z tego powodu miasto często było określane mianem ,,Żydowskiego Oxfordu” lub ,,Jerozolimy Królestwa Polskiego”. Do końca XIX oni sami zaczęli postrzegać siebie jako mniejszość narodową, a nie odosobnioną grupkę innego wyznania. Od tamtego momentu Żydzi stali się aktywną częścią lubelskiego społeczeństwa. Zaczęto otwierać żydowskie szkoły, a także wiele obiektów, służących ludności wyznania mojżeszowego, między innymi doskonale wyposażony szpital na ulicy Lubartowskiej i dom dziecka na ulicy Grodzkiej. Jednak prawdziwy rozkwit kultury żydowskiej w Lublinie rozpoczął się w 1915 roku, kiedy miasto znalazło się pod wpływami austriacko-węgierskimi. Przyjazne nastawienie zaborcy sprzyjało działalności Żydów w społeczności miasta i dzięki temu w 1916 w języku polskim wydana została pierwsza gazeta comiesięczna pod tytułem ,,Myśl Żydowska”. Otwarto również wiele instytucji kulturowych, takich jak teatr amatorski Jakuba Waksmana i pierwsza biblioteka publiczna. Ponadto na terenie Lublina funkcjonowało wtedy 15 prywatnych szkół żydowskich, a żydzi zaczynali brać czynny udział w obradach rady miejskiej. W 1931 roku liczba Żydów zamieszkujących miasto wynosiła już 38 935, a ich kultura kwitła. Powstawały nowe ośrodki sportowe, kulturowe i oświatowe na czele z prestiżową i nowoczesną rabinacką uczelnią Jesziwas Chachmej Lublin otwartą w 1930 z inicjatywy rabina Majera Szapiro. W tamtym okresie w Lublinie funkcjonowało 9 żydowskich partii politycznych, które dawały możliwość młodzieży zaangażowania się w życie społeczne. Rozkwitła żydowska prasa, wzbogacona o dwa nowe czasopisma ,,Lubliner Tugblat”, wydawany w języku jidysz oraz ,,Lubliner Sztyme”. Społeczność młodych żydów coraz bardziej dążyła do asymilacji z środowiskiem polskim, a jej kultura jest nieodłącznym elementem historii naszego miasta.

Drzewo genealogiczne

Oto drzewo genealogiczne Zlaty, które stworzyłyśmy przy pomocy akt z archiwum.

zał_1_drzewo_genealogiczne_Zlata_

2. Akt urodzenia

Dzięki uprzejmości pani z archiwum udało nam się wspólnie odnaleźć akt urodzenia Zlaty Waldberg w kwerendzie archiwum nr 1753.

Jest rok 1914, wiosna, kwiaty kwitną wszędzie dookoła… jest 2 lub też 15 kwietnia. W domu na ulicy Grodzkiej 101 rodzi się dziecko – dziewczynka, która zaraz dostanie imię Zlata po swojej babci od strony matki. Ulica ta niestety już dzisiaj nie istnieje pod tą nazwą, ale gdy pójdziemy w stronę Bramy Grodzkiej, możemy natrafić na kamienicę narożną sąsiadującą z zamkową 2, która jest prawdopodobnie tą samą.

3. Rodzice

Rodzice Zlaty to Waldberg Symcha i Sura Ita Wegsztajn.

Udało nam się znaleźć akt urodzenia Symchy Waldberga. Urodził się w 12/24 VIII 1882 r. w domu pod nr 551. Jego rodzicami byli Icek i Zlata Band. Udało nam się zdobyć ich akt małżeństwa, pobrali się w 20 VIII/1 IX 1881 r. Rodzicami Sury byli Icek i Zlata Band. Ojciec Zlaty był kapelusznikiem.

4. Szkoła

Niestety nie udało nam się odnaleźć informacji dotyczących edukacji Zlaty, ponieważ akta szkół żydowskich nie zachowały się. Mieliśmy nadzieję, że dowiemy się czegoś z akt szkół publicznych z terenu Lublina, jednak zostały one przekazane do archiwum w bardzo złym stanie. Brakowało w nich między innymi dzienników oraz klasowych list uczniów. Szanse na odnalezienie informacji w tym zakresie były więc znikome.

5. Akt małżeństwa

Dokładna data nieznana, ale prawdopodobnie 1930 – 1936. Dwóch zakochanych młodych ludzi – Zlata Waldberg i Cadok Dawidzon – bierze ślub. Możliwe, że nie zarejestrowali związku, lub też pobrali się już we Francji, bo ślad po akcie małżeństwa zaginął bezpowrotnie.

6. Rejestry mieszkańców

Nie zachowały się niestety przedwojenne rejestry mieszkańców Lublina (tzw. księgi ludności stałej). Uległy one zniszczeniu podczas bombardowania Lublina w czasie II wojny światowej. W archiwum znajdują się jedynie częściowo uratowane dziewiętnastowieczne księgi założone w latach 1839-1840 i w roku 1865, do których zapisywano mieszkańców Lublina do około 1890 roku.

Icek Wolberg – dziadek Zlaty, który był szewcem mieszkał w domu 454.

W XIX w. stosowano ciągłą numerację domów (tzw. Numer policyjny) – według nowej numeracji była to ul. Ruska 27.

7. Wyjazd do Francji

Poszukiwania prowadziliśmy w rejestrach paszportów wydanych w latach 1925-1929, 1932-1939 (brak rejestrów z lat 1930-1931) i w szczątkowo zachowanych wnioskach paszportowych

Nie natrafiłyśmy na Zlatę ani jej męża – być może wyjechali przed rokiem 1925 lub w latach 1930-31.

8. Życie we Francji

Przed wojną Zlata zamieszkiwała z Cadokiem we Francuskim mieście Lyonie, w mieszkaniu wynajmowanym przez Cadoka od 1937 roku do 1944 roku. Z tego też wynika, że Cadok prawdopodobnie wyjechał już przed 1937 do Francji. Zlata była kupcem, sprzedawała i kupowała różne drobiazgi, jednak to nie była to jej jedyna praca – przepisywała teksty jako maszynistka.
22 czerwca 1944 roku usłyszeli pukanie do swoich drzwi w swoim skromnym mieszkaniu w Lyonie. Gestapowcy wkroczyli do ich kamienicy w poszukiwaniu konspiratorów lub członków ruchu oporu walczącego z niemieckim okupantem. Według ich informacji, w kamienicy gdzie żyli Dawidsonowie, miał właśnie przebywać konspirator. Niemcy sprawdzili każdy kąt, jednak nie znaleźli niczego ani nikogo powiązanego z ruchem oporu. Nie przeszkodziło to jednak w aresztowaniu Zlaty i Cadoka, wobec których w owym czasie nie toczyła się żadna sprawa sądowa.. Małżeństwo zostało rozdzielone, Zlata została internowana do Fort-Montluel 22 czerwca 1944, aby potem trafić do Drancy, gdzie przebywała od 30 czerwca 1944 r do 31 lipca 1944 r. Po tych dwóch przystankach, trafiła ona do Auschwitz 3 sierpnia 1944 roku, gdzie została do końca października 1944 roku. Jej ostatnim miejscem pobytu było Kratzau, gdzie przebywała aż pół roku, bo do 11 maja 1945 roku. Tego dnia została uwolniona razem z resztą więźniów dzięki akcjom wyzwoleńczym. Zlatcie Dawidson udało się przeżyć pobyt w obozie koncentracyjnym. Postanowiła ona powrócić do Francji. Kilka lat po wojnie, zwróciła się z prośbą w roku 1951 o przyznanie jej statusu deportowanej politycznie. Jednak długo z tym zwlekano. Dopiero po latach dostaje odpowiedź i zgodę na przyznanie jej tego tytułu 20 marca 1954 roku. Kilka miesięcy później, 2 sierpnia 1954 otrzymuje odszkodowanie ze względu na przyznany status. Dowiadujemy się w odpowiedzi udzielonej dyrektorowi sporów sądowych Międzywydziałowego Dyrektora ds. Kombatantów i Ofiar Wojny w kwietniu 1953 r., że Zlata została aresztowana, ponieważ była Izraelitą (Żydówką). W 1973 roku Zlata dostała od Republiki Federalnej Niemiec odszkodowanie zgodnie z obowiązującym wtedy prawem. Po wojnie Zlata i Cadok zamieszkali w Paryżu w czwartej dzielnicy pod adresem 32 rue Blancs-Manteaux.

CADOK DAWIDZON

Drzewo genealogiczne

Oto drzewo genealogiczne Cadoka, które stworzyliśmy przy pomocy akt z archiwum w skorowidze do ksiąg z lat 1904-1914.

zał_1_drzewo_genealogiczne_Cadok_

2. Akt urodzenia

Dzięki uprzejmości pani z archiwum udało nam się wspólnie odnaleźć akt urodzenia Zlaty Waldberg w kwerendzie archiwum nr 1753.

Jest rok 1912, zima, śnieg wszędzie dookoła… jest 8 lub też 21 stycznia. Przed I wojną światową na terenie Królestwa Polskiego w dokumentach urzędowych daty podawano według kalendarza juliańskiego/gregoriańskiego stąd 12 dni różnicy. W domu na ulicy Ruskiej 456 rodzi się dziecko – chłopiec, który zaraz dostanie imię Cadok.

3. Rodzice

Rodzice Cadoka to Chaim Dawidzon oraz Toba z Helfmanów.

Udało nam się znaleźć akt małżeństwa Chaima i Toby. Pobrali się oni 13/26 I 1904 r. Do aktu ich małżeństwa dołączono informacje o zapowiedziach i akt znania Chaima Dawidzona, czyli zeznanie świadków zamiast aktu urodzenia. Często z powodu nie spisania aktu urodzenia lub braku możliwości dostarczenia odpisu metryki potwierdzono tożsamość w oparciu o zeznania świadków.

Rodzicami Chaima byli Lejzora Eli oraz Łai Gitli. Natomiast rodzicami Toby byli Moszka i Perla Helfman. Ojciec Chaima był subiektem handlowym

4. Szkoła

Niestety nie udało nam się odnaleźć informacji dotyczących edukacji Cadoka, ponieważ akta szkół żydowskich nie zachowały się. Miałyśmy nadzieję, że dowiemy się czegoś z akt szkół publicznych z terenu Lublina, jednak zostały one przekazane do archiwum w bardzo złym stanie. Brakowało w nich między innymi Dzienników oraz klasowych list uczniów. Szanse na odnalezienie informacji w tym zakresie były więc znikome.

5. Akt małżeństwa

6. Rejestry mieszkańców

Na podstawie informacji zawartych w metrykach ustalono, że rodzina Dawidzonów pochodziła z Kazimierza Dolnego i tam była zameldowana (dom nr 50). Niestety, rejestry mieszkańców z tej miejscowości również nie zachowały się i prowadzenie kwerendy w tym kierunku nie jest możliwe.

7. Wyjazd do Francji

Poszukiwania prowadziłyśmy w rejestrach paszportów wydanych w latach 1925-1929, 1932-1939 (brak rejestrów z lat 1930-1931) i w szczątkowo zachowanych wnioskach paszportowych

Nie natrafiłyśmy na Cadoka Dawidzona ani jego żonę – być może wyjechali przed rokiem 1925 lub w latach 1930-31.

Natrafiłyśmy natomiast na Binę Fajgę Dawidzon i Judytę Dawidzon, które otrzymały paszport na wyjazd do Francji w roku 1929 (sygn. 551, s. 371-372). Obie odnalezione osoby pochodziły z Kazimierza Dolnego, a zamieszkiwały przy Grodzkiej 36 w Lublinie. Niewykluczone, że była to dalsza rodzina Cadoka. Być może jechały do kogoś z rodziny, kto wcześniej osiedlił się we Francji. W tym czasie Francja nie była zbyt popularnym kierunkiem emigracji zarobkowej, więc przypadkowa zbieżność nazwisk jest tu dość ograniczona.

8. Życie we Francji

Przed wojną Cadok mieszkał ze Zlatą we Francuskim mieście Lyonie, w mieszkaniu wynajmowanym przez niego od 1937 roku do 1944 roku. Jego zamieszkanie potwierdził Jean Lefort, zarządca nieruchomości, który stwierdził też, że Cadok mieszkał na ulicy Camille Desmoulins. Z tego też wynika, że Cadok prawdopodobnie wyjechał już przed 1937 do Francji. Zajmował się kupiectwem, ale, dzięki zdobytym osobistym dokumentom, dotarliśmy też do informacji, że jego innym źródłem zarobków było wytwarzanie i sprzedaż odzieży futrzarskiej, czyli był kuśnierzem. Cadokowi udało się zdobyć obywatelstwo francuskie 24 lub 28 grudnia 1938 roku. 22 czerwca 1944 roku małżeństwo usłyszało pukanie do drzwi w swoim skromnym mieszkaniu w Lyonie. Gestapowcy wkroczyli do ich kamienicy w poszukiwaniu konspiratorów lub członków ruchu oporu walczącego z niemieckim okupantem. Według ich informacji, w kamienicy gdzie żyli Dawidzonowie, miał właśnie przebywać konspirator. Niemcy sprawdzili każdy kąt, jednak nie znaleźli niczego ani nikogo powiązanego z ruchem oporu. Nie przeszkodziło to jednak w aresztowaniu Zlaty i Cadoka, wobec których w owym czasie nie toczyła się żadna sprawa sądowa. Małżeństwo zostało rozdzielone.
Niedługo po aresztowaniu został przeniesiony do miejscowości Drancy, 31 czerwca 1944 roku. Po spędzonych tam trzech dniach, 3 lipca 1944 roku zostaje podjęta decyzja, aby został internowany do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Z dokumentów wynika, że dotarł na miejsce 2 sierpnia 1944 roku. W Auschwitz żył przez około 2 miesiące, bo 5 października zostało odnotowane, że przebywał w obozie w Stuthof.

Według informacji pochodzącymi od Międzyresortowego Dyrektora ds. Weteranów i Ofiar Wojny Cadok Dawidzon został jeszcze raz internowany, do obozu w Dachau 6 kwietnia 1945 roku. Jego kolejnym miejscem pobytu był obóz w Natzviller. Przebywał tam jako więzień z numerem I 49030, w którym został osadzony 28 maja 1945 roku.
Udało nam się też dojść do kart medycznych Cadoka, dzięki którym poznaliśmy szczegóły o jego stanie zdrowotnym. Pochodzą one z okresu, kiedy przebywał w obozie w Dachau. W nich widzimy, że został przypisany do kategorii deportowanych rasowo. Jeżeli chodzi o kategorię “pozycja/stanowisko wojskowe”, to napisano, że był “unieruchomiony”. Na drugiej karcie możemy za to zapoznać się z jego wagą – 54 kg, co nie jest niczym zaskakującym, biorąc pod uwagę jego czas spędzony w obozach. Nie posiadał też wtedy żadnych chorób zaraźliwych ani pasożytniczych, jednak obserwacje i badania stwierdziły, że cierpiał na zapalenie oskrzeli.

Po wyswobodzeniu zjednoczył się ponownie ze swoją małżonką i zamieszkali w Paryżu w czwartej dzielnicy pod adresem 32 rue Blancs-Manteaux. Ubiegał się jeszcze o status deportowanego politycznie, podobnie jak jego małżonka, jednak nie wiadomo, czy mu go przyznano.

8. Oto dokumenty Dawidzonów jakie udało nam się znaleźć:

zał_2_wniosek_o_wydanie_dowodu_osobistego_Dawidzon_Chana_Łoja_

zał_3_wniosek_o_wydanie_dowodu_osobistego_Dawidzon_Abus_Abram_

zał_4_wniosek_ o_ wydanie_ dowodu_ osobistego_Dawidzon_Szejwa_

zał_5_wniosek_o_wydanie_dowodu_osobistego_Dawidzon_Ałta_Frajda_

zał_6_wniosek_o_ wydanie_dowodu_osobistego_Dawidzon_Refeł_

zał_7_wniosek_o_wydanie_dowodu_osobistego_Dawidzon_Frymeta_

zał_8_wniosek_o_nadanie_tutułu_deportowanego-politycznie_Cadok_Dawidzon

zał_9_wniosek_o_nadanie_tutułu_deportowanego-politycznie_Cadok_Dawidzon

zał_10_wniosek_o_nadanie_tutułu_deportowanego-politycznie_Cadok_Dawidzon

zał_11_

zał_12_informacje_o_internowaniu_Cadoka

zał_14_raport_o_Cadoku

zał_15_karta_medyczna_Cadok_Dawidzon

zał_16_potwierdzenie_zamieszkania_Cadok__Dawidzon

zał_17_księga_rabinacka_Zlata

zał_18_ksiąga_rabinacka_Cadok

BIBLIOGRAFIA

Zespół archiwalny nr 1753 – Akta stanu cywilnego Okręgu Bożniczego w Lublinie (metryki, akta zachowane prawie kompletnie)
Zespół archiwalny nr 1753 22 – Akta miasta Lublina z lat 1317-1950 (rejestry mieszkańców, zachowane szczątkowo, tylko XIX-wieczne księgi mieszkańców i niekompletny zbiór książek meldunkowych domów znajdujących się na terenie Lublina z lat 30-50 XX w.)
Zespół archiwalny nr 37 – Akta miasta Kazimierza Dolnego z lat 1555-1950 (rejestry mieszkańców, nie zachowały się)
zespół archiwalny nr 403 – Urząd Wojewódzki Lubelski z lat 1919-1939 (listy członków Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Lublinie, zachowane z kilku lat, lata 20-30-te XX w.)
Zespół archiwalny nr 410 – Starostwo Powiatowe Lubelskie z lat 1919-1939 (listy członków Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Lublinie, dokumentacja paszportowa, lata 20-30-te XX w.)
Liceum francuskie im. Rene Goscinny
Teatr NN – Historia lubelskich Żydów
Wikipedia – Historia Żydów w Lublinie

Zlata WALDBERG-DAWIDZON