David STEINSCHNEIDER

 
David Steinschneider was born on September 24, 1909 in the 4th district of Paris.
His parents, Chaim Leib Steinschneider and Genendel née Mordsky, came from Poland to France in 1901 with their eldest son Hersch, called Henri, born in 1898 in Losice (voivodeship of Mazowieckie). They lived first at n° 25 rue des Rosiers, and then at n° 41 rue du Temple in Paris’s 4^th district.
His father was a tailor. Henri’s siblings were all born in Paris, first Sarah, called Suzanne, in 1906, then Maria, called Marinette, in 1908, and David in 1909 and Maurice in 1913. In 1915 their father went to the United States without the rest of the family, but problems with Suzanne’s eyes prevented him from bringing them over to join him and he returned in 1916. A last little sister Paulette was born in 1917.
David attended the elementary school on the rue de Moussy.
In 1926 the whole family was granted French citizenship (by decree on November 30, 1926), except Henri, who was already married.
David became a furrier. He performed his military service. On June 4, 1936 he married Berthe Simplatt at the town hall of Paris’s 3rd district. They resided at n° 64 rue de Belleville in Paris. In 1937 they had a son Robert.
At the beginning of the war David was called to duty, as was his brother Maurice. David was demobilized after the armistice.
His brother Henri, his brother-in-laws, Raphaël Letiche (Suzanne’s husband) and Maurice (Mowsza) Sztejnsznajder (a first cousin who had married Marinette), and Robert Mazuras (Paulette’s husband) all volunteered for the army. Raphaël and Robert were taken prisoner in the Somme. Maurice (Mowsza) was demobilized, and then in 1941 arrested in the roundup of the “billet vert” (green slip) and sent to Beaune-la-Rolande, before being deported on June 28, 1942 to Auschwitz in convoy n° 5. He was to survive and return in March, 1945.¹
Henri was arrested in the Vel d’Hiv roundup with his wife Rose and his little six-year-old boy Daniel. They were sent to Pithiviers and deported to Auschwitz. Their 16-year-old daughter Rachelle, called Raymonde, sought safety at the home of her grandparents, Chaim and Genendel.
At the urging of his sister Paulette², David managed to hide Robert in the country around Orléans.
In October, 1943 his father Chaim and his niece Rachelle were arrested at their home by the French police and deported to Auschwitz in convoy n° 61 on October 28, 1943.
David himself was also arrested at his home with his wife Berthe on July 21, 1944. The legal justification for the arrest was that their son was not at home, which was an infringement of the law! They were taken to the camp at Drancy, from which on July 30^th David was able to send two letters – one to his sister Suzanne, the other to his sister Paulette. The sum of 10,000 francs was confiscated from him at Drancy.
He was deported to Auschwitz in convoy 77 on July 31, 1944. There he was attributed I.D. n° 132120.³ On January 29, 1945 he was seen at Sechsenhausen, on February 16th at Mauthausen, and on March 23^rd at Amstetten. He was seen alive at Linz on April 16, 1945 by three friends – Monsieur Raymond Sturis, Monsieur Marcel Thomas, and Monsieur Robert Parade⁴. He was ill with typhus, which most likely was treated locally instead of his being repatriated by plane. There all trace of him is lost; he never came back.
According to the decree of April 25, 2003, he was “officially”⁵ declared dead in deportation on August 5, 1944.
 
[1] Maurice’s trajectory was incredibly similar to Michel Gelber’s, which is mentioned by Jérôme SKORKA (Scorin) in his book. They both apparently survived in the CanadaKommando for three years, Maurice as a hairdresser, Michel as a welder and doing other odd jobs. [Editor’s note]
[2] The mother of Liliane Brulant, who wrote the biography.
[3] This number, found in certain documents in the archives, does not appear coherent with the numbers current at that moment.
[4] According to two typed documents found by the author in the home of her mother, who must have heard it from a reliable source, which we have been unable to trace.
[5] And obviously incorrectly.[:pl]

 David Steinschneider

 
    David Steinschneider urodził się 24 września 1909 r. w Paryżu, w tak zwanej “czwórce”,czyli 4.dzielnicy. Jego rodzice Chaim Leib Steinschneider oraz żona Genendel Steinschneider z domu Mordsky, pochodzili z Polski, ale wyprowadzili się do Francji w 1901 roku ze swoim najstarszym synem Hersch, czyli Henrykiem, urodzonym w 1898 roku w Łosicach (woj. mazowieckie). W Paryżu mieszkali przy 25 rue des Rosiers, a następnie 41 rue du Temple w 4. dzielnicy.
Ojciec Dawida był krawcem. W Paryżu w 1906 roku urodziła mu się córka – Sarah
( zwana też Suzanne). Dwa lata później na świat przyszła Maria, w 1909 r. David, a w 1913- Maurice. W roku 1915  Chaim Leib Steinschneider udał się do Stanów Zjednoczonych, chcąc sprowadzić tam potem resztę rodziny. To się jednak nie udało (z powodu choroby oczu Suzanne), więc w 1916 wrócił do Francji. Rok później urodziła się  najmłodsza siostra Dawida – Paulette.
W 1926 r. cała rodzina została naturalizowana i otrzymała obywatelstwo francuskie (dekret z 30 listopada 1926 r.). Cała, z wyjątkiem Henryka, który był już żonaty.
 
   David chodził do szkoły podstawowej przy rue de Moussy w Paryżu, by potem stać się kuśnierzem.Odbywał także służbę wojskową. 4 czerwca 1936 r. poślubił Berthe Simplatta w ratuszu trzeciej dzielnicy Paryża. Młodzi małżonkowie wprowadzili się do mieszkania przy 64 rue de Belleville w Paryżu. W 1937 roku urodził im się syn – Robert.
 
   Na początku wojny David, podobnie jak jego brat Maurice, został wezwany do wojska, ale zostaje zdemobilizowany tuż po zawieszeniu broni w 1940 r. Jego bracia i szwagrowie zdecydowali się jednak na pozostanie w wojsku jako ochotnicy.  Robert, mąż Paulette i Raphael, mąż Sary, trafiają do więzienia w Somme. Maurice zaś zostaje zatrzymany w 1941 roku, wysłany do Beaune la Rolande i deportowany 28 czerwca 1942, w konwoju nr 5, do Oświęcimia, w którym przetrwał później trzy lata (wrócił do domu w 1945 r.).
 
   Henryk został aresztowany podczas łapanki Vel D’Hiv wraz z żoną Rose i ich synem Danielem (6 lat). Wysłano ich do Pithiviers, a następnie deportowano do Auschwitz. Ich córka Rachelle, znana jako 16-letnia Raymonde, schroniła się u dziadków –  Chaima i Genendel.
Dawidowi udało się ukryć Roberta w Orleans. Jednak w październiku 1943 roku, jego ojciec Chaim i siostrzenica zostali aresztowani w swoich domach przez francuską policję oraz deportowani 28 października 1943 roku do Auschwitz.
 
   David i jego żona zostali aresztowani  21 lipca 1944 r. Powodem aresztowania było to, że ich syna nie było w domu, a to ponoć przestępstwo! Zostają zabrani do Drancy, skąd David wysłał dwa listy. Jeden do swojej siostry Suzanne, a drugi do siostry Paulette. Policja konfiskuje mu 10 000 franków w obozie w Drancy. Dawid został wywieziony do Auschwitz konwojem 77- 31 lipca 1944 r., Otrzymał nr 132120.
Prawdopodobnie przeżył obóz, ponieważ 29 stycznia 1945 r. był widziany w Sachsenhausen, 16 lutego w Mauthausen, a 23 marca 1945 r – w Amstetten. Widziało go żywego trzech przyjaciół w Linzu 16 kwietnia 1945 r. Nie wrócił jednak do domu i nie został repatriowany, być może dlatego, że zachorował na tyfus.
 
   Zgodnie z dekretem z 25 kwietnia 2003 r. został uznany za zmarłego w wywózce
5 sierpnia 1944 r.
 
tlumaczenie – Józef Skowroński (Liceum Francuskie w Warszawie )