Samuel VINOGRAD

 
Samuel Vinograd was born on December 24, 1894 (1896 in a few documents) near the village of Wiązowna, near Warsaw in Poland. At the age of 3, he emigrated with his family to Pavillons-sous-Bois, a town in the Paris suburbs, where he lived until 1939. He then moved to Paris itself, to an apartment at 11, rue Martel, in the 10th district.
In Paris, he met Bilma, known as Fleurette, a French woman of Jewish descent, who became his wife. The couple had three children: a son, Serge (who gave us a great deal of information about Samuel) and two daughters, Balbine and Fanny. The family owned and worked in the haberdashery trade. Samuel’s wife was a seamstress.
 

During the war

 
When war broke out, or more specifically when Nazi Germany attacked France, Samuel joined the French army and went into combat, probably somewhere to the east of Paris. After the ceasefire, he returned to Paris, even though it was by then occupied by the Germans.
Before the war, he had never come across any anti-Semitism, so when it came to registering himself as a Jew, he did not hesitate. He thought he would have fewer problems if he told the truth. By contrast, many members of the Jewish community preferred not to reveal their true identity at the beginning of the war, foreseeing what might happen to them. His son remarked that Samuel was a lifelong optimist. His wife, on the other hand, was against the idea and tried to persuade him not to register as a Jew.
In 1940, his daughter Balbine married a German soldier named Gutmacher. Samuel procured false papers for them so that they could escape from Paris. The second daughter, Fanny, was sent to stay with a French family, where she could live in hiding. The son, Serge, headed in a very different direction and became involved in the French resistance movement. In 1942, Samuel was arrested for the first time by the French police, but his wife bribed the inspector to buy Samuel some time. This gave him an opportunity to fetch a pack of cigarettes, and allowed him to escape.
He came back to Paris a little later, but he was stopped again, this time because he was Jewish, and placed under arrest by the Court of Justice. His wife persuaded the guards to let her see him. Probably thanks to her, he was released a few days later.
In 1943, he saw his son Serge for the last time.
After that, the family split up and none of them knew exactly where the others were.
Samuel wrote to his son Serge, but he had no idea where his wife was hiding.
He was arrested in Drancy a few days before the convoy was scheduled to leave. He knew then what was going to happen to him and he suffered a mental breakdown.
He mentions this in his final letters to his son, Serge. His very last letter was to his wife. He wrote it on the train from Drancy to the German border and threw it out of a slot in the cattle car. This was the last time anyone heard from him.
He died at the age of 50 during the Death March from the Auschwitz-Birkenau camp.
 
 
Many of his family members were also deported.
 
After the war, his son returned to school in Paris and was reunited with his mother and sisters.
 
 

This biography was written during the winter semester 2018/2019 at the French High School in Warsaw by two 12th grade students, Piotr Kisielewski and Pierre Alexandre Chauffour, under the guidance of their French and Polish teachers, Valerie Kuhn and Barbara Subko.

 
 
 
 [:pl]

Samuel VINOGRAD

 
Samuel Vinograd urodził się 24 grudnia 1894 r. (w nielicznych dokumentach podaje się rok 1896) w okolicach wsi Wiązowna pod Warszawą. W wieku 3 lat wyemigrował z rodziną do Pavillons-sous-Bois w regionie paryskim, gdzie mieszkał do 1939 roku. Następnie przeniósł się do Paryża, do mieszkania pod numerem 11 przy rue Martel, w 10 dzielnicy.
W Paryżu poznał Bilmę/Fleurette, Francuzkę żydowskiego pochodzenia, która została jego żoną i urodziła mu trójkę dzieci: syna Serge’a (od którego otrzymaliśmy wiele informacji dotyczących Samuela) i dwie córki, Balbine i Fanny. Rodzina posiadała pasmanterię i w niej pracowała. Żona Samuela była krawcową.
Czas wojny
Gdy wybuchła wojna, szczególnie po zaatakowaniu Francji przez nazistowskie Niemcy, Samuel dołączył do oddziałów francuskich i uczestniczył w walkach, prawdopodobnie na wschód od Paryża. Po zawieszeniu broni, mimo okupacji niemieckiej, powrócił do Paryża.
Przed wojną nie spotykał się z antysemityzmem, nie wahał się więc zarejestrować u władz jako Żyd. Myślał, że będzie miał mniej problemów mówiąc prawdę. Wielu członków społeczności żydowskiej wolało tymczasem nie ujawniać swojej prawdziwej tożsamości po rozpoczęciu wojny, przeczuwając, co może nastąpić. Jego syn mówi, że Samuel przez całe życie był optymistą. Jego żona natomiast była przeciwna temu pomysłowi i próbowała go przekonać, by nie rejestrował się jako Żyd.
W 1940 roku jego córka Balbine wyszła za niemieckiego żołnierza o imieniu Gutmacher. Samuel załatwił im fałszywe papiery, by mogli uciec z Paryża. Druga córka, Fanny, została wysłana przez rodziców do francuskiej rodziny, aby mogła się ukryć. Syn, Serge, poszedł zupełnie inną drogą i zaangażował się we francuski ruch oporu. W 1942 roku Samuel został po raz pierwszy aresztowany przez policję francuską, ale jego żona przekupiła inspektora, aby dał Samuelowi trochę czasu. Dało mu to możliwość pójścia po paczkę papierosów i pozwoliło na ucieczkę.
Wrócił do Paryża nieco później, ale został aresztowany (bo był Żydem), a następnie umieszczony przez sąd w areszcie. Żona przekonała strażników, by pozwolili jej się z nim zobaczyć. Prawdopodobnie dzięki niej kilka dni później został wypuszczony.
W 1943 roku po raz ostatni spotkał się ze swoim synem Sergem.
Następnie cała rodzina została rozdzielona i żaden z jej członków nie wiedział dokładnie, gdzie znajdują się pozostali.
Samuel napisał do swojego syna, Serge’a, ale nie wiedział, gdzie ukrywa się jego żona.

Został aresztowany w Drancy na kilka dni przed wyjazdem transportu. Wiedział już, co się z nim stanie i załamał się psychicznie.
Pisał o tym w swoich ostatnich listach do syna Serge’a. Jego ostatni list skierowany był do żony, napisał go w pociągu między Drancy a granicą niemiecką i wyrzucił przez otwór w wagonie. Był to ostatni kontakt z Samuelem.
Zmarł w wieku 50 lat podczas marszu śmierci z obozu Auschwitz-Birkenau.
Bardzo duża część jego rodziny również została deportowana.
 
Po wojnie jego syn wrócił do szkoły w Paryżu i odnalazł matkę i siostry.
 
 
 
Niniejsza biografia została spisana w semestrze zimowym 2018/2019 w Liceum Francuskim w Warszawie przez Piotra Kisielewskiego i Pierre’a Alexandre’a Chauffour – uczniów klasy Terminale ES/S, pod kierunkiem nauczycielek francuskiego i polskiego, Valerie Kuhn i Barbary Subko.